به نام خدا
اگر به عمق ذهن مردم اطرافمان اندکی سرزده باشیم عمدتا به این سوال بر می خوریم که این مراسمی که در این 20 روز برای فاطمیه برگزار می شود، چکار به زندگی امروزمان دارد؟ آیا این برنامه جز بزرگداشت مسئله ای چالش برانگیز لابهلای کهنه صفحات تاریخ است؟ آیا به راستی مراسمی چنین بزرگ لازم است؟
به جرأت می توان گفت که بزرگداشت این مراسم، یادآوری سرگذشت خیانت به جامعه ی بشری در طول 14قرن است. یادآوری چرایی این قضیه که «به چه دلیل برنامه ی جهانی اسلام برای ایجاد عدالت به مدت حدود 10 قرن به تعویق افتاد؟»
اسلام برنامه ی پابه پای زندگی انسان است. گفتگوی پروردگار عالمیان است با بشر خاکی... بعد از عصری خالی از فضای عطرآگین از این دست گفتگوها! ندای آسمانی در زمان تولد پیامبر که تمام اهل مکه آن را شنیدند شالوده ی هدف اسلام را بیان کرد:
«... جاء الحق و زهق الباطل ان الباطل کان زهوقا...»
با بعثت پیامبر مهربانی ها این روند، که از آغاز آفرینش انسان آغاز شده بود و آمدن پیامبران پیشین قوت می یافت ولی باز نورش به خاموشی می گرایید، جان تازه ای گرفت و خود را برای نبرد نهایی آماده کرد. زیرا این اتمام حجت پایانی با فرزندان آدم است که پس از این هر که از قافله عقب بماند نصیبی جز ضلالت و در نتیجه ی آن نابودی خود نخواهد داشت.
و محمد صلی الله علیه و اله کارش را آغاز کرد؛ تمام وقت بی اجر و مزد و منت و حتی بالاتر از اینها حریص بود بر امتش! حرص نه از جهت مال و اموال... بلکه بر هدایت و رستگاری دنیایی و آخرتی!
طبق صریح آیه ی قرآن هر چه پیامبر بگوید عین وحی خداوند است و خود او درباره ی دوران رسالتش فرمود هیچ پیامبری مانند اذیت نشده است. اما او همچنان بر دعوتش اصرار کرد. دعوتی که شرط لازم و کافی رستگاری این دنیا و آخرت بود. او هیچ کس را مجبور به پذیرفتن اسلام نکرد، هیچ کار خلاف عقل را واجب قرار نداد، طلب علم را فضلیت و بلکه وظیفه امت قرار داد، حقوق زنان را به رسمیت شناخت، دفاع را حق طبیعی جامعه قلمداد کرد و ...
این برنامه ی جامع داشت کم کم مستحکم تر می شد که ناگهان زعیم خود را از دست داد و بر خلاف حکم عقل، که وصی و جانشینش باید کسی شبیه و شاید بهتر خود او باشد، کسانی مسئولیتش را پذیرفتند که صدای « لولا علیُ لهلک...» یشان نشان از عدم توانایی در انجام این مسئولیت خطیر بود.
راه تبدیل به بیراهه و ظلمت را تبدیل به نور کردند و همانند قیصر و کسری بر تخت پادشاهی نشستند و چون بوزینگان از منبر رسول خدا بالا رفتند. کاش بر همین جاه و منصب قناعت می کردند اما وقیحانه به منصب تشریع نبی مکرم اسلام و جایگاه احکام الهی تعدی کردند و با استفاده از اطرافیان به ظاهر عالم خود لطمه هایی به بزرگترین برنامه ی هدایت انسان زدند نا بخشودنی!
و حالا از این جهت به مراسم فاطمیه نگاه کنید. فاطمیه بیانیه ای بلند در محکومیت هر چه فساد به نام اسلام است؛ فریادی است از دل تاریخ برون آمده از سینه ی داغ دیده ی شیعه؛ از فرق خونین علی علیه السلام تا سر به نیزه رفته حسین در روز عاشورا... فاطمیه نمایشگر عدم مشروعیت بنی عباس و بنی امیه و هر حاکم ظالمی است که به نام اسلام و ادعای خلافت پیامبر در هر نقطه ی زمانی مکانی روی این کره ی خاکی است و نتیجه ی اولین رویارویی – هر چند نرم – خلافت غاصب است.
گویا این فاطمه است که بر پرچم هدایت بشر تکیه کرده و انسانها را به سوی خور فرا می خوانده و برای یاری فرزندش از ما کمک می خواهد...
پس برگزاری مراسم فاطمیه بزرگداشت یک کینه کهنه نیست ... زنده است در شریان های تاریخ جریان دارد! نباید گذاشت خون سینه زهرا سلام الله علیها خشک شود... که قدر او حتی در روز قیامت هم ناشناخته می ماند.
«انا اعطیناک الکوثر»
والعاقبه للمتقین
برچسب ها :
حضرت زهرا ,
توسط : 
