به نام خدا

در حوالی شهر قم مسجدی موجود است به نام جمکران.

شیخ صدوق در کتاب ‌«مونس الحزین فی معرفه الحق و الیقین» نوشته است: شیخ حسن بن مثله جمکرانی گوید: شب سه شنبه هفدهم ماه رمضان سال 373 هجری قمری در خانه خود بودم که ناگهان جماعتی آمدند و من را صدا زدند و گفتند که حضرت مهدی(عج) شما را طلبیده است.
به همراه جماعت به مکانی که هم اکنون مسجد مقدس جمکران در آن واقع شده است، رفتیم؛ در آن جا حضرت به من فرمود: به صاحب این زمین (حسن بن مسلم) بگو که این زمین، زمین شریفی است و خدای تعالی این زمین را از زمین های دیگر برگزیده است. نزد سید ابوالحسن الرضا برو و به او بگو که این زمین را از حسن بن مسلم بگیرد و با همکاری مردم در این زمین مسجدی بنا گردد و به مردم بگو تا به این مکان توجه کنند و آن را عزیز دارند و چهار رکعت نماز در این جا به جا آورند. سپس حضرت خواندن نماز مخصوص در این مکان را به وی آموخت.
حسن بن مثله جمکرانی می گوید: به حضرت عرض کردم: برای این که دیگران حرف من را بپذیرند، به دلیل و نشانه نیاز است، چون که مردم حرف بی دلیل را نمی پذیرند. حضرت فرمود: ما نشانه ای و علامتی قرار می دهیم تا سخن تو تصدیق شود. برو نزد سید ابوالحسن الرضا و به او بگو که این کارها را انجام دهد... .
من به خانه ام بازگشتم و فردا صبح به همراه «علی المنذر» به خانه سید ابوالحسن الرّضا رهسپار شدیم. وقتی که به منزلش رسیدیم، دیدیم که خدمت گزاران سید می گویند: آقا از سپیده دم تا کنون منتظر شما است. آیا از جمکران آمده اید؟ گفتم: آری. پس نزد سید رفتیم و بعد از سلام و احوالپرسی به من گفت: ای حسن بن مثله! من خوابیده بودم. در خواب شخصی به من گفت: بامداد مردی از جمکران به نام حسن بن مثله پیش تو می آید. باید سخنش را تصدیق کنی. سخن او سخن ما است.
من هم ماجرا را گفتم و به فرمان ناحیة مقدسه این مسجد ساخته شد.(1)

1. مجلسی، بحارالانوار، ج 53، 230 ـ 234.

اما چند وقتی است چه به صورت زمزمه و یا چه در فریاد می بینیم هر کسی که تریبونی در دست دارد در تخریب جایگاه این مسجد کوتاهی نمی کند. ولی واقعا چرا؟

بیایید از دریچه ای دیگر به این موضوع نگاه کنیم:

اعتقاد و باور به آینده ی روشن که در راس آن موضوعات مهدوی قرار دارد برای مسلمین به خصوص شیعیان باوری است مستدل و ریشه دار. اما چون معتقدان به این اصل همواره در طول تاریخ دارای ویژگی هایی بودند که مورد پسند صاحبان قدرت نبوده ، اینان توسط شیوه های حذف فیزیکی از میان می رفتند. اما اگر کسی به این باور اعتقاد راسخی نداشته باشد می شود عنصری مثبت در جامعه ی جهانی امروز که قدرت های جهان تا آخرین قطره از ریشه ی جانش را می مکند و در آخر تفاله اش را راهی ریار باقی می کنند. پس هستند در این میان عده ای که از عدم انتشار و خفه کردن عقاید مهدوی سود می یرند. به راستی این موضوع قابل انکار است؟

حالا با دانستن این بحث باید این نکته را هم در گوشه ذهن داشت که انسان ذاتا فراموشکار است. واقعا راست گفته اند :"از دل برود هر آنکه از دیده برفت!" خدای متعال این همه نشانه برای نوع بشر آفریده که پاسخ ندای فطرتش را بدهد و از یاد او غافل نباشد؛ در عین حال عده ای در تاریخ هستند که وجود خدا را انکار کرده اند! شاید یکی از حکمتهای احتمالی وجود فرائض دینی – مانند نماز- و شعائر الهی- مانند مکه ی مکرمه و مشاهد شریفه- هم ناظر به همین موضوع باشد. و هر کس این نکته را انکار کند دقیقا – چه خواسته یا نا خواسته – هم عقیده ی اهل تصوف شده که اثبات بطلانش از حوصله ی بحث خارج است.

اما با دانستن دو موضوع فوق و با نظر به اینکه مسجد مقدس جمکران یکی از نماد های اندیشه های مهدوی است حالا شما پیدا کنید پرتقال فروش را؟

حضرت امام روح الله در باره ی مسجد جمکران می فرمایند: "... با توجه به اینکه مسجد مقدس جمکران یادگاری عظیم از حضرت ولی عصر –ارواحنا فداه – بوده و آن سرور امر به ساختن آن مسجد و توجه شیعیان به آن نموده اند "طبق روایت مرحوم شیخ صدوق -رضوان الله علیه- " بنابراین وقف عام محسوب شده و امر تولیت آن با حاکم شرع بوده و اداره ی آن زیر نظر حاکم شرع با هیاتی از عدول مومنین و ثقات مطلع امین و علاقهمند به آن جناب علیه السلام باید باشد؛ و کلیه ی اموال و عواید حاصله باید با حفظ مصالح مسجد دقیقا صرف عمران و توسعه و رفع نیازمندی های آن مکان توسط هیات مذکور شود؛ و اعضای این هیات صرفنظر از عشق به خدمت در راه اسلام ، سزاوار است این خدمت را افتخاری انجام دهند. (2)

2.صحیفه ی نور جلد هفتم ص 195

در نتیجه ی بحث می توان گفت که ما از امثال نوری زاده که از سازمان های جاسوسی غرب فیش حقوق دریافت می کند اتنظاری نداریم ولی از کسی که سال های متمادی از پول امام زمان – ارواحنا فداه- ارتزاق کرده جور دیگری توقع داشتیم.

والعاقبه للمتقین