به نام خدا
هر کسی که بخواهد از مسیر های غیر عادی یا تجربه نشده به مکانی برسد، از نظر عقلی نیاز به یک راهنما - حالا به هر شکلی- دارد. این راهنما در ابتدا باید به مسیر مورد نظر تسلط قابل قبولی داشته باشد. در ثانی، باید مورد اعتماد باشد تا در دوراهی ها بتوان به او اطمینان کرد. و نظر این دومی مهمتر است. زیرا اگر، با فرض اینکه راهنما یک شخص باشد، راهی را بلد نباشد خیلی راحت به این موضوع اشاره خواهد کرد و موجب احیانا دورتر شدن از مقصد نخواهد شد.
می توان ادعا کرد جاده زندگی هم از همان دسته راه های ناشناخته و پر پیچ و خم است. هیچ کس اطراف ما نیست که یکبار تمام این راه را رفته باشد و بیاید به ما کمک کند. از تجارب بقیه هم نمی توان استفاده ی قطعی کرد؛ زیرا اولا هنوز راه را به انتها نرسانده که نتیجه ی دقیق فعلش مشخص شود و ثانیا تمام ویژگی های ما در او جمع نیست که دقیقا مثل عمل کرد و به نتیجه ای که او رسیده است بتوان رسید. تازه این در مورد زندگی ما در همین چند روز دنیا و اهداف آن؛ ولی ما که اعتقاد داریم دنیای دیگری در کار است پس از این چند وقت دیگر، چون کسی را نمی شناسیم که از آن طرف آمده باشد به طور کامل مبحث تجربه زیر سوال می رود.
بنابراین باید برای طی کردن راه سخت زندگی و رسیدن به هدف هم راهنمایی انتخاب کرد با همان ویژگی ها. اما موضوعی که شاید در این میان معمولا مغفول می ماند، بحث اعتماد به راهنما ست. وقتی راهنمایی طبق اهداف شخص انتخاب می شود، نمی توان در اواسط راه به او گفت که این یک قلم از کارهای شما را قبول ندارم! باید به سخنان او اعتماد داشت تا رسیدن به اهداف ممکن شود. اگر هدف از زندگی شد عبودیت خدا، دیگر چرا گفتن در اوامر الهی امری است تعجب برانگیز! مگر اینکه گفته شود شاید خدا - نعوذبالله- این قسمت را زیادی قرار داده و یا...
یکی از این اعتمادها در مورد وعده های الهی است. خدا به کسانی که یاری اش کنند وعده ی یاری و پیروزی داده. هر قدر هم اوضاع او آشفته و دشمنش قوی باشد. در همین رابطه مقام معظم رهبری می فرمایند: یکى از چیزهایى که من بر روى آن تکیه میکنم در این زمینه‌ى اعتقاد و نگاه قلبى و گرایش قلبى، مسئله‌ى اعتماد به خداى متعال است، اعتماد به وعده‌هاى الهى است؛ این از جمله‌ى مطالبى است که بنده اصرار دارم ما روى این کوتاهى نکنیم. وقتى خداى متعال صریحاً به ما وعده میدهد که "اِن تَنصُرُوا اللهَ ینصرکم"،"وَ لَیَنصُرَنَّ اللهُ مَن یَنصُرُه"،وقتى اینجور خداى متعال با صراحت، با تأکید به ما وعده میدهد که اگر شما از دین او حمایت کردید، از راه خدا پیروى کردید و آن را نصرت کردید، خدا شما را نصرت خواهد داد، ما باید به این وعده اعتماد داشته باشیم، باید همین‌جور عمل بکنیم .
و العاقبه للمتقین
توسط : 
